မကြာသေးမီက အမေရိကန်အစိုးရသည် ပိတ်ဆို့အရေးယူမှုစာရင်းတွင် ဘင်္ဂလားဒေ့ရှ်နှင့် သီရိလင်္ကာတို့ အပါအဝင် ၎င်း၏ “အပြန်အလှန်အကောက်ခွန်” ပေါ်လစီကို ဆက်လက်တိုးမြှင့်ထားပြီး အခွန် ၃၇% နှင့် ၄၄% အသီးသီး တိုးမြှင့်ခဲ့သည်။ ဤရွေ့လျားမှုသည် အထည်အလိပ်တင်ပို့မှုအပေါ် အလွန်မှီခိုနေရသော နှစ်နိုင်ငံ၏ စီးပွားရေးစနစ်များကို “ပစ်မှတ်ထားထိုးနှက်မှု” ပေးရုံသာမကဘဲ ကမ္ဘာ့အထည်အလိပ်ထောက်ပံ့ရေးကွင်းဆက်တွင် ကွင်းဆက်တုံ့ပြန်မှုကိုလည်း ဖြစ်ပေါ်စေခဲ့သည်။ အမေရိကန်ပြည်တွင်း အထည်အလိပ်နှင့် အထည်အလိပ်လုပ်ငန်းသည် ကုန်ကျစရိတ်များ မြင့်လာခြင်းနှင့် ထောက်ပံ့ရေးကွင်းဆက် မတည်ငြိမ်မှုများ၏ ဖိအားနှစ်ရပ်တွင်လည်း ဖမ်းမိခဲ့သည်။
I. ဘင်္ဂလားဒေ့ရှ်- အထည်အလိပ် တင်ပို့မှုက ဒေါ်လာ ၃.၃ ဘီလီယံ၊ အစုရှယ်ယာ အလုပ်အကိုင် သန်းပေါင်းများစွာ ဆုံးရှုံးခဲ့သည်။
ကမ္ဘာ့ဒုတိယအကြီးဆုံးအထည်ချုပ်တင်ပို့သူအနေဖြင့် အထည်အလိပ်နှင့်အ၀တ်အထည်လုပ်ငန်းသည် ဘင်္ဂလားဒေ့ရှ်နိုင်ငံ၏ "စီးပွားရေးအသက်သွေးကြော" ဖြစ်သည်။ ဤလုပ်ငန်းသည် နိုင်ငံ၏ စုစုပေါင်း GDP ၏ 11%၊ ၎င်း၏ စုစုပေါင်းပို့ကုန်ပမာဏ၏ 84% ကို ပံ့ပိုးပေးပြီး လူပေါင်း 4 သန်းကျော်၏ အလုပ်အကိုင်ကို တိုက်ရိုက် မောင်းနှင်ပေးသည် (80% သည် အမျိုးသမီး အလုပ်သမားများဖြစ်သည်)။ ၎င်းသည် အထက်ပိုင်းနှင့် မြစ်အောက်စက်မှုဇုန်များရှိ လူ 15 သန်းကျော်၏ အသက်မွေးဝမ်းကြောင်းကို သွယ်ဝိုက်၍လည်း ပံ့ပိုးပေးပါသည်။ အမေရိကန်သည် ဥရောပသမဂ္ဂပြီးလျှင် ဘင်္ဂလားဒေ့ရှ်၏ ဒုတိယအကြီးဆုံး ပို့ကုန်ဈေးကွက်ဖြစ်သည်။ 2023 ခုနှစ်တွင် ဘင်္ဂလားဒေ့ရှ်၏ အထည်အလိပ်နှင့် အဝတ်အထည်များ အမေရိကန်သို့ တင်ပို့မှုမှာ အမေရိကန်ဒေါ်လာ 6.4 ဘီလီယံအထိ ရောက်ရှိခဲ့ပြီး အမေရိကန်သို့ ၎င်း၏ စုစုပေါင်း တင်ပို့မှု၏ 95% ကျော် ရှိကြောင်း၊ တီရှပ်၊ ဂျင်းနှင့် ရှပ်အင်္ကျီများကဲ့သို့ အလယ်အလတ်မှ အနိမ့်ဆုံး အမြန်ရွေ့လျားနေသော လူသုံးကုန်ပစ္စည်းများကို အကျုံးဝင်ကာ Walmart နှင့် Target ကဲ့သို့သော US လက်လီရောင်းချသူများအတွက် အဓိက ထောက်ပံ့ရေးကွင်းဆက်အရင်းအမြစ်အဖြစ် ဆောင်ရွက်ပေးပါသည်။
ယခုအကြိမ်တွင် ဘင်္ဂလားဒေ့ရှ် ကုန်ပစ္စည်းများအပေါ် ၃၇ ရာခိုင်နှုန်း အခွန်စည်းကြပ်ရန် အမေရိကန်က စည်းကြပ်လိုက်ခြင်းသည် မူလက ၁၀ ဒေါ်လာနှင့် ပို့ကုန်စျေးနှုန်း ၁၅ ဒေါ်လာရှိသည့် ဘင်္ဂလားဒေ့ရှ်နိုင်ငံထုတ် ချည်တီရှပ်တစ်ထည်ကို အမေရိကန်ဈေးကွက်သို့ ဝင်ရောက်ပြီးနောက် နောက်ထပ်အကောက်ခွန် ၅.၅၅ ဒေါ်လာ ပေးဆောင်ရမည်ဖြစ်ပြီး စုစုပေါင်းကုန်ကျစရိတ်မှာ ၂၀.၅၅ ဒေါ်လာအထိ တိုးသွားမည်ဖြစ်သည်။ ၎င်း၏အဓိကယှဉ်ပြိုင်မှုအားသာချက်အဖြစ် "ကုန်ကျစရိတ်သက်သာပြီး အမြတ်နည်းသောအမြတ်အစွန်းများ" ကို မှီခိုထားသည့် ဘင်္ဂလားဒေ့ရှ်နိုင်ငံ၏ အထည်အလိပ်လုပ်ငန်းအတွက်၊ ဤအကောက်ခွန်နှုန်းထားသည် စက်မှုလုပ်ငန်း၏ ပျမ်းမျှအမြတ်အမြတ်၏ 5%-8% ကို ကျော်လွန်သွားပါသည်။ ဘင်္ဂလားဒေ့ရှ် အထည်ချုပ် လုပ်ငန်းရှင်များနှင့် ပို့ကုန်လုပ်ငန်းရှင်များအသင်း (BGMEA) ၏ ခန့်မှန်းချက်အရ အခွန်စည်းကြပ်မှုများ အသက်ဝင်လာပြီးနောက် အမေရိကန်သို့ နိုင်ငံ၏ အထည်အလိပ်တင်ပို့မှုသည် နှစ်စဉ် အမေရိကန်ဒေါ်လာ ၆.၄ ဘီလီယံမှ ခန့်မှန်းခြေ ဒေါ်လာ ၃.၁ ဘီလီယံအထိ ကျဆင်းသွားကာ နှစ်စဉ် အမေရိကန်ဒေါ်လာ ၃.၃ ဘီလီယံအထိ ဆုံးရှုံးသွားကာ နိုင်ငံ၏ အထည်အလိပ်လုပ်ငန်းသည် အမေရိကန်ဈေးကွက်ဝေစု၏ ထက်ဝက်နီးပါးကို ဖယ်ရှားပစ်ရမည်ဟု ဆိုသည်။
ပိုဆိုးတာက ပို့ကုန်ကျဆင်းမှုက စက်မှုလုပ်ငန်းမှာ အလုပ်ဖြုတ်မှုလှိုင်းကို ဖြစ်ပေါ်စေတယ်။ ယခုအချိန်အထိ ဘင်္ဂလားဒေ့ရှ် နိုင်ငံရှိ အသေးစားနှင့် အလတ်စား အထည်အလိပ် စက်ရုံ ၂၇ ရုံသည် အမှာစာများ ပြတ်တောက်သွားသဖြင့် လုပ်သား ၁၈,၀၀၀ ခန့် အလုပ်လက်မဲ့ ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ အကောက်ခွန်မဲ့ စည်းကြပ်မှုဟာ ခြောက်လကျော်ကြာ ဆက်လက်တည်ရှိနေပါက နိုင်ငံတစ်ဝှမ်းရှိ စက်ရုံပေါင်း ၅၀ ကျော် ပိတ်သွားမှာဖြစ်ပြီး အလုပ်လက်မဲ့ဦးရေ 100,000 ကျော်အထိ ရှိလာနိုင်ပြီး နိုင်ငံတွင်း လူမှုတည်ငြိမ်ရေးနှင့် ပြည်သူများ၏ အသက်မွေးဝမ်းကြောင်း လုံခြုံမှုကိုပါ ထိခိုက်လာနိုင်ကြောင်း BGMEA မှ သတိပေးထားသည်။ တစ်ချိန်တည်းမှာပင် ဘင်္ဂလားဒေ့ရှ်၏ အထည်အလိပ်လုပ်ငန်းသည် တင်သွင်းသောချည်များအပေါ်တွင် အလွန်မှီခိုနေရသည် (ဝါဂွမ်း၏ ၉၀ ရာခိုင်နှုန်းခန့်သည် အမေရိကန်နှင့် အိန္ဒိယတို့မှ ဝယ်ယူရန် လိုအပ်သည်)။ ပို့ကုန်ဝင်ငွေများ သိသိသာသာ ကျဆင်းသွားခြင်းသည် နိုင်ငံခြားငွေ အရန်ငွေ ပြတ်လပ်မှုကို ဖြစ်ပေါ်စေပြီး နိုင်ငံ၏ ကုန်ကြမ်းဖြစ်သည့် ဝါဂွမ်း တင်သွင်းနိုင်မှုနှင့် “ပို့ကုန်ကျဆင်းခြင်း → ကုန်ကြမ်းရှားပါးမှု → စွမ်းဆောင်ရည် ကျုံ့သွားခြင်း” ၏ ဆိုးရွားသော စက်ဝန်းကို ဖန်တီးပေးမည်ဖြစ်သည်။
II သီရိလင်္ကာ- ကုန်သွယ်ခွန် 44% သည် ကုန်ကျစရိတ်အောက်ခြေလိုင်း၊ "ကွင်းဆက်ကျိုးပေါက်မှု" အစွန်းရှိ မဏ္ဍိုင်စက်မှုလုပ်ငန်း
ဘင်္ဂလားဒေ့ရှ်နှင့် နှိုင်းယှဉ်ပါက သီရိလင်္ကာ၏ အထည်အလိပ်လုပ်ငန်းသည် အတိုင်းအတာအားဖြင့် သေးငယ်သော်လည်း ၎င်း၏ အမျိုးသားစီးပွားရေး၏ “အုတ်မြစ်” လည်းဖြစ်သည်။ အထည်အလိပ်နှင့် အဝတ်အထည်လုပ်ငန်းသည် နိုင်ငံ၏ GDP ၏ 5% နှင့် ၎င်း၏ စုစုပေါင်းပို့ကုန်ပမာဏ၏ 45% ကို ပံ့ပိုးပေးကာ ဝန်ထမ်းပေါင်း 300,000 ကျော်ဖြင့် သီရိလင်္ကာနိုင်ငံ၏ စီးပွားရေးပြန်လည်နာလန်ထူလာစေရန် အဓိကလုပ်ငန်းကြီးတစ်ခုဖြစ်လာသည်။ အမေရိကန်သို့ ၎င်း၏ တင်ပို့မှုများကို အလယ်အလတ်မှ တန်ဖိုးကြီး အထည်များနှင့် လုပ်ငန်းသုံးအ၀တ်အထည်များ (ဥပမာ အားကစားဝတ်စုံနှင့် အတွင်းခံများ) တို့က လွှမ်းမိုးထားသည်။ 2023 ခုနှစ်တွင် သီရိလင်္ကာ၏ အထည်အလိပ်တင်ပို့မှုသည် အမေရိကန်ဒေါ်လာ 1.8 ဘီလီယံအထိ ရောက်ရှိခဲ့ပြီး အလယ်အလတ်မှ တန်ဖိုးကြီးအထည်များအတွက် US တင်သွင်းဈေးကွက်၏ 7% ရှိသည်။
သီရိလင်္ကာ၏ အကောက်ခွန်နှုန်းထားကို ယခုအကြိမ်တွင် အမေရိကန်က 44% သို့ တိုးမြှင့်လိုက်ခြင်းကြောင့် ၎င်းသည် ယခုအကြိမ် “အပြန်အလှန်အခွန်စည်းကြပ်မှု” တွင် အကောက်ခွန်နှုန်းထားအများဆုံးနိုင်ငံများထဲမှ တစ်နိုင်ငံဖြစ်သည်။ Sri Lanka Apparel Exporters Association (SLAEA) ၏ ခွဲခြမ်းစိတ်ဖြာချက်အရ ဤအကောက်ခွန်နှုန်းထားသည် မြန်မာနိုင်ငံ၏ အထည်အလိပ်တင်ပို့မှုကုန်ကျစရိတ်ကို 30% ခန့် တိုက်ရိုက်တက်စေမည်ဖြစ်သည်။ ဥပမာအားဖြင့် သီရိလင်္ကာ၏ အထင်ကရ ထုတ်ကုန်ဖြစ်သော “အော်ဂဲနစ် ချည်သား အားကစားဝတ်စုံအထည်”—ကို နမူနာယူ၍ မူရင်းတင်ပို့သည့်စျေးနှုန်းမှာ တစ်မီတာလျှင် ၈ ဒေါ်လာဖြစ်သည်။ အကောက်ခွန်တိုးမြှင့်ပြီးနောက် ကုန်ကျစရိတ်မှာ ၁၁ ဒသမ ၅၂ ဒေါ်လာအထိ မြင့်တက်ခဲ့ပြီး အိန္ဒိယနှင့် ဗီယက်နမ်တို့မှ တင်သွင်းသည့် အလားတူထုတ်ကုန်များ၏ ကုန်ကျစရိတ်မှာ ၉ ဒေါ်လာမှ ၁၀ ဒေါ်လာသာ ရှိသည်။ သီရိလင်္ကာထုတ်ကုန်များ၏ စျေးနှုန်းယှဉ်ပြိုင်နိုင်စွမ်းမှာ လုံးဝနီးပါး ဆုတ်ယုတ်သွားပြီဖြစ်သည်။
လက်ရှိတွင်၊ သီရိလင်္ကာရှိ ပို့ကုန်လုပ်ငန်းအများအပြားသည် အမေရိကန်ဖောက်သည်များထံမှ "အမှာစာဆိုင်းငံ့ခြင်းသတိပေးချက်များ" ကို လက်ခံရရှိထားသည်။ ဥပမာအားဖြင့်၊ သီရိလင်္ကာ၏အကြီးဆုံးအထည်တင်ပို့သူ Brandix Group သည် အမေရိကန်အားကစားအမှတ်တံဆိပ် Under Armour အတွက် လစဉ်အမှာစာအရေအတွက် 500,000 ကျပ်ဖြင့် လုပ်ဆောင်နိုင်သော အတွင်းခံများကို မူလက ထုတ်လုပ်ခဲ့သည်။ ယခုအခါ အကောက်ခွန် စရိတ်စက ပြဿနာများကြောင့် Under Armour သည် ၎င်း၏ အမှာစာများ၏ 30% ကို ဗီယက်နမ်ရှိ စက်ရုံများသို့ လွှဲပြောင်းပေးခဲ့သည်။ အခွန်စည်းကြပ်မှု မရုပ်သိမ်းပါက အမေရိကန်သို့ ၎င်း၏ ပို့ကုန်လုပ်ငန်းသည် သုံးလအတွင်း အရှုံးပေါ်နိုင်ပြီး ကိုလံဘိုတွင်ရှိသော စက်ရုံနှစ်ရုံကို ပိတ်ပစ်ရမည်ဖြစ်ပြီး အလုပ်အကိုင် ၈,၀၀၀ ကို ထိခိုက်နိုင်သည်ဟု ဆိုသည်။ ထို့အပြင်၊ သီရိလင်္ကာနိုင်ငံ၏ အထည်အလိပ်လုပ်ငန်းသည် “တင်သွင်းသောပစ္စည်းများဖြင့် ပြုပြင်ခြင်း” ပုံစံ (တင်သွင်းကုန်ကြမ်းစုစုပေါင်း၏ 70 ရာခိုင်နှုန်း) ကို အားကိုးနေပါသည်။ ပို့ကုန်များ ပိတ်ဆို့ခြင်းသည် ကုန်ကြမ်းပစ္စည်းများ သိုလှောင်မှု နောက်ကျခြင်းကို ဖြစ်ပေါ်စေပြီး လုပ်ငန်းများ၏ လုပ်ငန်းခွင် အရင်းအနှီးကို သိမ်းပိုက်ကာ ၎င်းတို့၏ လုပ်ငန်းလည်ပတ်မှု အခက်အခဲများကို ပိုမို ဆိုးရွားလာစေမည်ဖြစ်သည်။
III အမေရိကန်ပြည်တွင်းကဏ္ဍ- ထောက်ပံ့ရေးကွင်းဆက် မတည်ငြိမ်မှုများ + ကုန်ကျစရိတ်များ မြင့်တက်လာခြင်း၊ စက်မှုလုပ်ငန်းသည် “အကျပ်ရိုက်” သည်
“ပြည်ပပြိုင်ဘက်များ” ကို ပစ်မှတ်ထားပုံပေါ်သည့် အမေရိကန်အစိုးရ၏ အခွန်မူဝါဒသည် ပြည်တွင်းအထည်အလိပ်နှင့် အဝတ်အထည်လုပ်ငန်းကို အမှန်တကယ် ဆန့်ကျင်ဘက်ဖြစ်စေခဲ့သည်။ ကမ္ဘာ့အထည်အလိပ်နှင့်အ၀တ်အထည်များကို ကမ္ဘာ့အကြီးဆုံးတင်သွင်းသူ (2023 ခုနှစ်တွင် ဒေါ်လာ 120 ဘီလီယံတန်ဖိုးရှိသော သွင်းကုန်ပမာဏ) အနေဖြင့် US အထည်အလိပ်နှင့်အ၀တ်အထည်လုပ်ငန်းသည် "ပြည်တွင်းထုတ်လုပ်မှုနှင့် ရေအောက်ပိုင်း တင်သွင်းမှုအပေါ်မှီခိုမှု" ပုံစံကိုတင်ပြသည်—ပြည်တွင်းလုပ်ငန်းများသည် ချည်နှင့်ဓာတုအမျှင်ကဲ့သို့သော ကုန်ကြမ်းများကို အဓိကထုတ်လုပ်ကြပြီး 90% သည် အထည်အချောထည်ပစ္စည်းများ တင်သွင်းမှုကို မှီခိုနေရပါသည်။ ဘင်္ဂလားဒေ့ရှ်နှင့် သီရိလင်္ကာတို့သည် အမေရိကန်အတွက် အလယ်အလတ်မှ အနိမ့်ဆုံးအ၀တ်အထည်များနှင့် အလယ်အလတ်မှ တန်ဖိုးကြီးအထည်များ၏ အရေးကြီးသောရင်းမြစ်များဖြစ်သည်။
အကောက်ခွန်တိုးမြင့်မှုသည် အမေရိကန်ပြည်တွင်းစီးပွားရေးလုပ်ငန်းများ၏ ၀ယ်ယူရေးကုန်ကျစရိတ်ကို တိုက်ရိုက် တွန်းအားပေးခဲ့သည်။ American Apparel and Footwear Association (AAFA) ၏ စစ်တမ်းတစ်ခုအရ US အထည်အလိပ်နှင့် အဝတ်အထည်ရောင်းချသူများ၏ ပျမ်းမျှအမြတ်အမြတ်မှာ လက်ရှိတွင် 3%-5% သာရှိကြောင်း သိရသည်။ 37%-44% အကောက်ခွန်ဆိုသည်မှာ လုပ်ငန်းများသည် "ကုန်ကျစရိတ်များကို ကိုယ်တိုင်စုပ်ယူခြင်း" (ဆုံးရှုံးမှုများဆီသို့ ဦးတည်သည်) သို့မဟုတ် "၎င်းတို့ကို ကုန်စျေးနှုန်းများအထိ လွှဲပြောင်းပေးခြင်း" ကို ဆိုလိုသည်။ ဥပမာအနေဖြင့် အမေရိကန်ပြည်တွင်းလက်လီရောင်းချသူ JC Penney သည် ဘင်္ဂလားဒေ့ရှ်မှဝယ်ယူသော ဂျင်းဘောင်းဘီ၏ မူရင်းလက်လီစျေးနှုန်းမှာ $49.9 ဖြစ်သည်။ အကောက်ခွန်တိုးမြှင့်ပြီးနောက် အမြတ်အစွန်းကို ဆက်လက်ထိန်းသိမ်းထားမည်ဆိုပါက လက်လီစျေးနှုန်းသည် $68.9 သို့ မြင့်တက်ရန် လိုအပ်ပြီး 40% နီးပါး တိုးလာမည်ဖြစ်သည်။ စျေးနှုန်းမတိုးပါက ဘောင်းဘီတစ်ထည်လျှင် အမြတ်ငွေ $3 မှ $0.5 သို့ ကျဆင်းသွားမည်ဖြစ်ပြီး အမြတ်မကျန်တော့ပါ။
တစ်ချိန်တည်းမှာပင်၊ ထောက်ပံ့ရေးကွင်းဆက်မရေရာမှုသည် လုပ်ငန်းများကို "ဆုံးဖြတ်ချက်ချခြင်းတွင် အကျပ်ရိုက်စေသည်" ကို ဖြစ်စေသည်။ AAFA ၏ဥက္ကဌ Julia Hughes က မကြာသေးမီက ပြုလုပ်ခဲ့သော စက်မှုလုပ်ငန်းကွန်ဖရင့်တွင် အမေရိကန်စီးပွားရေးလုပ်ငန်းများသည် စွန့်စားဝယ်ယူမှုနေရာများကို ကွဲပြားစွာပြုလုပ်ခြင်းဖြင့် (ဥပမာ အချို့သောအမှာစာများကို ဘင်္ဂလားဒေ့ရှ်နှင့် သီရိလင်္ကာနိုင်ငံသို့ လွှဲပြောင်းခြင်းကဲ့သို့) လျှော့ချရန် ရည်ရွယ်ထားကြောင်း အမေရိကန်စီးပွားရေးလုပ်ငန်းရှင်များက ထောက်ပြခဲ့သည်။ သို့သော်၊ အကောက်ခွန်မူဝါဒရုတ်တရက်တိုးလာခြင်းကြောင့် အစီအစဉ်အားလုံးကို အနှောင့်အယှက်ဖြစ်စေသည်- "ကုန်သွယ်ခွန်တိုးခြင်းခံရမည့်နိုင်ငံသည် မည်သည့်နိုင်ငံဖြစ်လာမည်ကို မသိသလို အကောက်ခွန်နှုန်းထားများမည်မျှကြာမည်ကို မသိကြပါ။ ပေးသွင်းသူအသစ်များနှင့် ရေရှည်စာချုပ်များကို အလွယ်တကူ လက်မှတ်မထိုးဝံ့ဘဲ၊ ထောက်ပံ့ရေးကွင်းဆက်လမ်းကြောင်းအသစ်များတည်ဆောက်ရာတွင် ရန်ပုံငွေရင်းနှီးမြှုပ်နှံရန်နေနေသာသာ။ လက်ရှိတွင်၊ အမေရိကန်အ၀တ်အထည်တင်သွင်းသူ 35% သည် "အမှာစာအသစ်များလက်မှတ်ရေးထိုးခြင်းကိုဆိုင်းငံ့မည်" ဟုဖော်ပြထားပြီး 28% သည်အခွန်အကောက်များမပါသောမက္ကဆီကိုနှင့်ဗဟိုအမေရိကနိုင်ငံများသို့အမှာစာများလွှဲပြောင်းရန်စဉ်းစားပြီး၎င်းတို့၏ထောက်ပံ့ရေးကွင်းဆက်များကိုပြန်လည်အကဲဖြတ်ရန်စတင်ခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း အဆိုပါဒေသများတွင် ထုတ်လုပ်မှုစွမ်းရည်မှာ အကန့်အသတ် (အမေရိကန်အ၀တ်အထည် တင်သွင်းမှု၏ 15% ကိုသာ ဆောင်ရွက်နိုင်သည်)၊ ဘင်္ဂလားဒေ့ရှ်နှင့် သီရိလင်္ကာနိုင်ငံတို့ ကျန်ရစ်သော ဈေးကွက်ကွာဟချက်ကို ရေတိုတွင် ဖြည့်ဆည်းရန် ခက်ခဲစေသည်။
ထို့အပြင်၊ အမေရိကန်စားသုံးသူများသည် နောက်ဆုံးတွင် “ငွေတောင်းခံလွှာကို ခြေချ” လိမ့်မည်။ US Bureau of Labour Statistics မှ အချက်အလက်များအရ 2024 ခုနှစ်မှစတင်၍ US Consumer Price Index (CPI) သည် တစ်နှစ်ထက်တစ်နှစ် 3.2% မြင့်တက်လာခဲ့ကြောင်း သိရသည်။ အကောက်ခွန်ပေါ်လစီ၏ အဆက်မပြတ်စော်ဖောက်ခြင်းသည် ယခုနှစ်ကုန်တွင် အထည်စျေးနှုန်းများ နောက်ထပ် 5% မှ 7% အထိ မြင့်တက်လာနိုင်ပြီး ငွေကြေးဖောင်းပွမှုဖိအားများကို ပိုမိုပြင်းထန်လာစေနိုင်သည်။ ဝင်ငွေနည်းသောအုပ်စုများအတွက်၊ အဝတ်အစားအသုံးစရိတ်သည် တစ်ခါသုံးဝင်ငွေ၏အတော်လေးမြင့်မားသောအချိုးအစား (8%) ရှိပြီး ဈေးနှုန်းများ မြင့်တက်လာခြင်းသည် ၎င်းတို့၏စားသုံးမှုစွမ်းရည်ကို တိုက်ရိုက်အကျိုးသက်ရောက်စေမည်ဖြစ်ပြီး ယင်းကြောင့် အမေရိကန်ပြည်တွင်းအ၀တ်အထည်ဈေးကွက်ဝယ်လိုအားကို လျှော့ချပေးမည်ဖြစ်သည်။
IV ကမ္ဘာလုံးဆိုင်ရာ အထည်အလိပ် ထောက်ပံ့ရေးကွင်းဆက်၏ ပြန်လည်တည်ဆောက်ရေး- ရေတိုပရမ်းပတာနှင့် ကာလရှည် ပြုပြင်ပြောင်းလဲမှုတို့ အတူယှဉ်တွဲတည်ရှိနေသည်
ဘင်္ဂလားဒေ့ရှ်နှင့် သီရိလင်္ကာတို့အပေါ် အမေရိကန်က အခွန်တိုးမြှင့်ကောက်ခံခြင်းသည် ကမ္ဘာ့အထည်အလိပ်ထောက်ပံ့ရေးကွင်းဆက်၏ “ပထဝီဝင်နိုင်ငံရေး” ၏ မရှိမဖြစ်လိုအပ်သော သေးငယ်သည့်အချက်ဖြစ်သည်။ ရေတိုတွင်၊ ဤမူဝါဒသည် ကမ္ဘာ့အလယ်အလတ်မှ အနိမ့်ဆုံးအ၀တ်အထည် ထောက်ပံ့ရေးကွင်းဆက်တွင် “လေဟာနယ်ဇုန်” သို့ ဦးတည်သွားသည်—ဘင်္ဂလားဒေ့ရှ်နှင့် သီရိလင်္ကာရှိ အမှာစာဆုံးရှုံးမှုများကို အချိန်တိုအတွင်း အခြားနိုင်ငံများမှ အပြည့်အဝ မစုပ်ယူနိုင်ဘဲ၊ ၎င်းသည် အမေရိကန်လက်လီရောင်းချသူအချို့အတွက် “ပစ္စည်းပြတ်လပ်မှု” ကို ဖြစ်စေနိုင်သည်။ တစ်ချိန်တည်းမှာပင်၊ ဤနှစ်နိုင်ငံရှိ အထည်အလိပ်လုပ်ငန်းများ ကျဆင်းလာခြင်းသည် ဝါဂွမ်းနှင့် ဓာတုအမျှင်ကဲ့သို့သော ရေဆန်ကုန်ကြမ်းများ ၀ယ်လိုအားကို ထိခိုက်စေပြီး အမေရိကန်နှင့် အိန္ဒိယတို့ကဲ့သို့ ဝါဂွမ်းတင်ပို့သည့် နိုင်ငံများအပေါ် သွယ်ဝိုက်သောသက်ရောက်မှု ဖြစ်စေသည်။
ရေရှည်တွင်၊ ကမ္ဘာလုံးဆိုင်ရာအထည်အလိပ်ထောက်ပံ့ရေးကွင်းဆက်သည် "နီးနီးကပ်ကပ်" နှင့် "ကွဲပြားမှု" ဆီသို့ ပြုပြင်ပြောင်းလဲမှုကို အရှိန်မြှင့်နိုင်သည်- အမေရိကန်စီးပွားရေးလုပ်ငန်းများသည် မက္ကဆီကိုနှင့် ကနေဒါသို့ အမှာစာများထပ်မံလွှဲပြောင်းနိုင်သည် (မြောက်အမေရိကလွတ်လပ်သောကုန်သွယ်မှုသဘောတူညီချက်အောက်တွင် အကောက်ခွန်မဲ့အကောက်ခွန်များကို ခံစားခွင့်ရှိသည်)၊ ဥရောပကုမ္ပဏီများသည် တူရကီနှင့် မော်ရိုကိုထံမှ ၀ယ်လိုအားကို တိုးမြင့်လာစေနိုင်ပြီး၊ တရုတ်အထည်အလိပ်လုပ်ငန်းများသည် ၎င်းတို့၏ "အပြည့်အဝစက်မှုလုပ်ငန်းကွင်းဆက်ဆိုင်ရာ အကျိုးကျေးဇူးများ" ကို အပြည့်အဝအသုံးချနိုင်သော်လည်း၊ တရုတ်အထည်အလိပ်လုပ်ငန်းများ၊ အလယ်အလတ်မှ တန်ဖိုးကြီးသော အော်ဒါများ (လုပ်ငန်းသုံး အထည်များ နှင့် သဘာဝပတ်ဝန်းကျင်နှင့်လိုက်ဖက်သော အဝတ်အစားများ) ကို ဘင်္ဂလားဒေ့ရှ်နှင့် သီရိလင်္ကာတို့မှ လွှဲပြောင်းပေးပါသည်။ သို့သော်၊ ဤပြုပြင်ပြောင်းလဲမှုလုပ်ငန်းစဉ်သည် အချိန် (၁-၂ နှစ်ခန့်) ကြာမြင့်မည်ဖြစ်ပြီး ထောက်ပံ့ရေးကွင်းဆက်ပြန်လည်တည်ဆောက်ရေးအတွက် ကုန်ကျစရိတ်များ တိုးမြင့်လာသဖြင့် လက်ရှိစက်မှုလုပ်ငန်းမတည်ငြိမ်မှုကို ရေတိုအတွင်း အပြည့်အဝသက်သာစေရန် ခက်ခဲစေသည်။
တရုတ်အထည်အလိပ်နိုင်ငံခြားကုန်သွယ်မှုလုပ်ငန်းများအတွက်၊ ဤအကောက်ခွန်မတည်ငြိမ်မှုအကျော့သည် စိန်ခေါ်မှုများ (ကမ္ဘာ့ဝယ်လိုအားအားနည်းမှုနှင့် ထောက်ပံ့ရေးကွင်းဆက်ယှဉ်ပြိုင်မှုကို ရင်ဆိုင်ရန် လိုအပ်သည်) နှင့် လျှို့ဝှက်အခွင့်အလမ်းများ နှစ်ခုစလုံးကို ယူဆောင်လာပါသည်။ ၎င်းတို့သည် အမေရိကန်၏ အခွန်အကောက်အတားအဆီးများကို ရှောင်ရှားရန် ဘင်္ဂလားဒေ့ရှ်နှင့် သီရိလင်္ကာရှိ ပြည်တွင်းစက်ရုံများ (နည်းပညာပိုင်းဆိုင်ရာ ပံ့ပိုးမှုနှင့် ပူးပေါင်းထုတ်လုပ်ခြင်းကဲ့သို့သော) ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်မှုကို အားကောင်းစေနိုင်သည်။ တစ်ချိန်တည်းမှာပင်၊ ၎င်းတို့သည် အရှေ့တောင်အာရှနှင့် အာဖရိကကဲ့သို့သော ထွန်းသစ်စဈေးကွက်များကို ရှာဖွေရန် ကြိုးပမ်းမှုများကို တိုးမြှင့်နိုင်ပြီး ဥရောပနှင့် အမေရိကန်ရှိ စျေးကွက်တစ်ခုတည်းအပေါ် မှီခိုအားထားမှုကို လျှော့ချနိုင်ကာ ကမ္ဘာလုံးဆိုင်ရာ ထောက်ပံ့ရေးကွင်းဆက်ကို ပြန်လည်တည်ဆောက်ရေးတွင် ပိုမိုအဆင်ပြေသည့် အနေအထားကို ရရှိစေနိုင်သည်။
စာတိုက်အချိန်- သြဂုတ် ၁၆-၂၀၂၅