Numquamne dubitasti vestiarium tuum ordinando: illam vetustam tunicam, quam abicere dolendum est, sed spatium occupat; illas lagenas plasticas in angulo oblitas, semper sentio fatum earum non esse ut in quisquiliis putrescant aut in oceano fluitent? Immo, hae "sordes" in oculis tuis tacite revolutionem de "renascentia" subeunt.
Cum quisquiliae textiles ad officinam professionalem mittuntur, post separationem, contundentiam, liquefactionem, et filationem, olim sordidae, in polyesterem redivivum leve et durum fient; cum ampullae plasticae a pittaciis remotae, in particulas contunduntur, deinde alta temperatura liquefactae et filatae erunt, illae "sordes" pellucidae in nylon redivivum, attritui resistentem et durabilem, transformabuntur. Hoc non est magia, sed technologia nova post telas redivivas – simile est artifici patienti, opes proditas repectens et texens, ut quaeque fibra secundam vitam adipisci possit.
Quidam fortasse rogant: Num telae redivivae "non satis bonae erunt"?
Immo vero contrarium. Hodierna technologia fibrae redivivae non iam est qualis olim erat: absorptio humoris et transpiratio polyesteris redivivi non inferior est illis materiarum originalium. Cum eam in exercitatione geris, quasi "membranam spirantem" invisibilem geris, et sudor celeriter evaporat, cutem siccam servans. Resistentia attritionis nylonis redivivi etiam melior est. In tunicas externas converti potest, quae vento et pluviae resistunt et te comitantur ad libere currendum in montibus. Etiam tactus mirandus est – tela rediviva, specialiter mollita, tam mollis sentitur quam nubes. Cum eam prope corpus geris, lenitatem in fibra latentem sentire potes.
Magis autem interest quod ortus cuiusque fibrae redivivae "onus" in terram minuit.
Data non mentiuntur: productio unius tonnae polyesteris redivivi 60% aquarum conservat, 80% energiae consumptionem minuit, et emissiones carbonis fere 70% comparatione cum polyestere virgine deminuit; una ampulla plastica rediviva ad textum redivivum faciendum emissiones dioxidi carbonis circiter 0.1 kg reducere potest – parvum sonat, sed cum decem miliones ampullarum plasticarum et decem milia tonnarum vastorum textilium redivivi fiunt, vis accumulata sufficit ad caelum caeruleius et flumina clariora reddenda.
Hoc non est ideale protectionis environmentalis quod attingi non potest, sed electio quae in vitam cotidianam integratur.
Tunica e tela rediviva quam geris fortasse paucae paria bracarum abiectarum fuerunt; tunica mollis in qua filius tuus est fortasse ex multis utribus plasticis redivivis facta est; saccus dorsualis e nylon redivivo qui te in itinere comitatur fortasse acervus quisquiliarum industrialium tractandarum fuit. Te tacite comitantur, necessitates tuas commodi et firmitatis satiantes, et tacite "lenem reditum" ad terram tibi perficientes.
Moda non debet esse opum consumptrix, sed particeps cycli.
Cum telas redivivas eligimus, non solum vestimentum aut textile eligimus, sed etiam vitam sine iactura eligimus: cuiusque opis valorem adipiscimur neque omnem minimam mutationem contemnamus. Quia scimus terrae capacitatem sustinendi limitatam esse, humanam autem creativitatem infinitam – a fibra rediviva ad transformationem viridem totius catenae industriae textilis, quisque gradus vires in futurum accumulat.
Nunc, hae fibrae "vita secunda" praeditae te exspectant.
Possunt esse tunicae ad usum cotidianum aptae, quae mollis et glutinosa tactu tanguntur sicut bombax in sole; possunt esse par bracarum vestiariarum quae rugas non sustinent et ferro carent, quae nitidae et elegantes sunt, et te comitantur in omni momento magni momenti in loco laboris; possunt etiam esse par calceorum levium et spirantium, cum gummi redivivo in solis elasticitate plena, quae te comitantur ad currendum per mane et crepusculum urbis.
Tempus publicationis: XXV Iulii, MMXXXV