در ۱۲ آگوست، چین و ایالات متحده به طور مشترک از تعدیل موقت سیاست تجاری خبر دادند: ۲۴ درصد از ۳۴ درصد تعرفه‌هایی که در آوریل امسال به طور متقابل اعمال شده بود، به مدت ۹۰ روز به حالت تعلیق در می‌آید، در حالی که ۱۰ درصد باقی‌مانده از تعرفه‌های اضافی همچنان پابرجا خواهد ماند. معرفی این سیاست به سرعت «موجب تقویت» بخش صادرات نساجی چین شد، اما همچنین چالش‌های ناشی از رقابت بلندمدت را پنهان می‌کند.
از نظر تأثیرات کوتاه‌مدت، تأثیر فوری اجرای این سیاست قابل توجه است. برای شرکت‌های صادراتی نساجی و پوشاک چین که به بازار ایالات متحده متکی هستند، تعلیق تعرفه ۲۴ درصدی مستقیماً هزینه‌های صادرات را کاهش می‌دهد. به عنوان مثال، برای یک دسته پارچه نساجی به ارزش ۱ میلیون دلار، قبلاً ۳۴۰ هزار دلار تعرفه اضافی لازم بود؛ پس از تعدیل سیاست، تنها ۱۰۰ هزار دلار باید پرداخت شود که نشان‌دهنده کاهش هزینه بیش از ۷۰ درصدی است. این تغییر به سرعت به بازار منتقل شده است: در روزی که این سیاست اعلام شد، شرکت‌هایی در خوشه‌های صنعت نساجی مانند شاوشینگ در ژجیانگ و دونگ‌گوان در گوانگدونگ سفارشات اضافی فوری از مشتریان آمریکایی دریافت کردند. مسئول یک شرکت صادراتی مستقر در ژجیانگ که متخصص در پوشاک نخی است، فاش کرد که آنها درست بعد از ظهر ۱۲ آگوست، ۳ سفارش برای مجموع ۵۰۰۰ کت پاییزی و زمستانی دریافت کرده‌اند و مشتریان به صراحت اظهار داشته‌اند که "به دلیل کاهش هزینه‌های تعرفه، امیدوارند که بتوانند از قبل عرضه را قطعی کنند." یک شرکت پارچه در گوانگدونگ نیز درخواست‌های تأمین مجدد از خرده‌فروشان آمریکایی دریافت کرد که شامل دسته‌هایی مانند پارچه‌های جین و کشباف می‌شد و حجم سفارشات در مقایسه با مدت مشابه سال گذشته 30 درصد افزایش یافت.
در پس این اثر مثبت کوتاه‌مدت، نیاز مبرم بازار به ثبات در فضای تجاری نهفته است. طی شش ماه گذشته، تحت تأثیر تعرفه بالای ۳۴ درصدی، صادرات شرکت‌های نساجی چین به ایالات متحده تحت فشار بوده است. برخی از خریداران آمریکایی، برای جلوگیری از هزینه‌ها، به خرید از کشورهایی با تعرفه‌های پایین‌تر مانند ویتنام و بنگلادش روی آورده‌اند که منجر به کاهش ماهانه نرخ رشد صادرات نساجی چین به ایالات متحده در سه‌ماهه دوم شده است. تعلیق تعرفه‌ها در این زمان معادل ارائه یک «دوره میانی» ۳ ماهه به شرکت‌ها است که نه تنها به هضم موجودی‌های موجود و تثبیت ریتم تولید کمک می‌کند، بلکه فضایی را برای شرکت‌های هر دو طرف ایجاد می‌کند تا قیمت‌ها را مجدداً مذاکره کرده و سفارشات جدید امضا کنند.
با این حال، ماهیت موقت این سیاست، زمینه را برای عدم قطعیت بلندمدت نیز فراهم کرده است. دوره تعلیق ۹۰ روزه به معنای لغو دائمی تعرفه‌ها نیست و اینکه آیا پس از انقضا تمدید خواهد شد یا خیر و میزان تعدیل‌ها به پیشرفت مذاکرات بعدی چین و آمریکا بستگی دارد. این اثر «پنجره زمانی» ممکن است منجر به رفتار کوتاه‌مدت بازار شود: مشتریان آمریکایی ممکن است تمایل داشته باشند که در عرض ۹۰ روز سفارشات خود را به شدت ثبت کنند، در حالی که شرکت‌های چینی باید در مورد خطر «برداشت بیش از حد سفارش» هوشیار باشند - اگر تعرفه‌ها پس از انقضای این سیاست دوباره برقرار شوند، سفارشات بعدی ممکن است به شدت کاهش یابد.
نکته قابل توجه‌تر این است که چشم‌انداز رقابتی محصولات نساجی چین در بازار بین‌المللی دستخوش تغییرات عمیقی شده است. آخرین داده‌ها از ژانویه تا مه امسال نشان می‌دهد که سهم چین از بازار واردات پوشاک ایالات متحده به ۱۷.۲ درصد کاهش یافته است که برای اولین بار از زمان شروع آمارگیری، ویتنام (۱۷.۵ درصد) از آن پیشی گرفته است. ویتنام با تکیه بر هزینه‌های پایین‌تر نیروی کار، مزایای حاصل از توافق‌نامه‌های تجارت آزاد با مناطقی مانند اتحادیه اروپا و زنجیره صنعت نساجی به سرعت در حال گسترش خود در سال‌های اخیر، در حال تغییر مسیر سفارشاتی است که در اصل متعلق به چین بودند. علاوه بر این، کشورهایی مانند بنگلادش و هند نیز از طریق ترجیحات تعرفه‌ای و حمایت از سیاست‌های صنعتی، در حال تسریع جبران عقب‌ماندگی خود هستند.
بنابراین، این تعدیل کوتاه‌مدت تعرفه‌های چین و آمریکا هم یک «فرصت تنفس» و هم یک «یادآوری برای تحول» برای شرکت‌های تجارت خارجی نساجی چین است. شرکت‌ها ضمن بهره‌برداری از سود حاصل از سفارشات کوتاه‌مدت، باید ارتقاء به سمت پارچه‌های مرغوب، برندسازی و تولید سبز را تسریع کنند تا با فشار بلندمدت رقابت بین‌المللی و عدم قطعیت سیاست‌های تجاری مقابله کنند.
زمان ارسال: ۱۴ آگوست ۲۰۲۵